Trzy miesiące później....
Od feralnych wydarzeń minęły trzy miesiące. W tym czasie nie wydarzyło się nic, co zwiększyłoby ilość obrażeń na moim ciele a szczera rozmowa z Krystianem pomogła nam rozwiać wiele wątpliwości i cieszyć się łączącym nas uczuciem.
Właśnie byłam w trakcie ćwiczeń. Szłam powoli po bieżni, stopniowo zwiększając jej prędkość. Od dwóch tygodni poruszałam się samodzielnie. Znienawidzone przeze mnie kule stały się przykrym wspomnieniem. Byłam niesamowicie szczęśliwa i dumna z efektów rehabilitacji. Idąc po taśmie obmyślałam plan w jaki sposób odwdzięczę się tacie Krystiana za pomoc. Przez cały ten czas nie wziął ode mnie ani złotówki. Z zamyślenia wyrwał mnie czuły dotyk dłoni która objęła mnie w pasie. Przekonana, że to mój chłopak przyjechał po mnie zatrzymałam bieżnię i zamykając oczy oddałam się jego dotykowi. Jednakże szybko otrząsnęłam się gdy osoba znajdująca się za mną przemówiła.
- Świetnie sobie radzisz.- usłyszałam meski głos tuż przy moim uchu. Odskoczyłam zszokowana.
- Tobiasz! - pisnęłam. - Co ty do cholery robisz?!
Stałam z nim twarzą w twarz. Serce dudniło mi w piersi a wzrok utkwiłam w jego chytrym uśmiechu. Nie odrywając ode mnie spojrzenia zrobił krok w moją stronę. Automatycznie odskoczyłam do tyłu robiąc unik, po chwili jednak nie miałam już za sobą nic oprócz ściany. Czułam się jak w klatce, mój umysł przełączył się na tryb walki. Musiałam jakoś uciec. Zanim jednak zdążyłam odpowiednio zareagować, Tobiasz chwycił moje ręce i w mocnym uścisku przygwoździł je do ściany nad moją głową.
- To nie jest śmieszne. - szepnęłam, starając się zapanować nad oddechem.
- Chcę tylko pogadać. - powiedział niebezpiecznie zbliżając swoje usta do moich. Niewiele brakowało a zapewne skradłby mi pocałunek. Na szczęście w porę zdążyłam odwrócić głowę. Niespodziewanie chwycił moją brodę wolną ręką i zaciskając na niej palce zmusił mnie bym na niego spojrzała.
- Co taka kobieta jak ty widzi w tym idiocie? - wysyczał przez zęby. - Dałbym Ci dużo więcej gdybyś tylko dała mi szansę.
- Co ty bredzisz? - jęknęłam przerażona tym wyznaniem. - Kocham Krystiana, moje serce należy do niego i nigdy nie będzie twoje.- warknęłam.
- To się jeszcze okaże. - skomentował zwalniając uścisk na mojej twarzy I muskając kciukiem miejsce gdzie była ledwo zauważalna blizna. - Ja bym cię nie skrzywdził.
Prychnęłam na dźwięk tych słów.
- Pierdol się. - rzuciłam złośliwie, usiłując wyswobodzić swoje ręce.
- Nie szarp się, bo będzie bolało. - powiedział wprost w moje usta.
Sparaliżowana strachem przestałam walczyć, pozwalając mu na pocałunek.
- Grzeczna dziewczynka. - wyszeptał zadowolony z mojej uległości.
Zacisnęłam powieki nie chcąc uwolnić wzbierających pod nimi łez. Szybko jednak oprzytomniałam gdy jego dłoń zaczęła wsuwać się za gumkę moich dresowych spodni. Otwarłam szeroko oczy, zacisnęłam uda i ostatkiem sił krzyknęłam:
- Tobiasz, proszę NIE!!
W tym momencie drzwi gabinetu otworzyły się a do środka wpadł Krystian. Złapał Tobiasza za koszulkę i jednym sprawnym ruchem powalił go na ziemię. Widząc ich szamotaninę osunęłam się po ścianie i siadając na podłodze rozpłakałam się. Kolana podsunęłam do klatki piersiowej, ukryłam w nich twarz a rękoma niemal rwałam włosy z głowy przytłoczona przerażeniem jakie mnie ogarnęło.
Sprowadzony hałasem do gabinetu wszedł Pan Andrzej. W chwili kiedy kazał Krystianowi przestać, podniosłam głowę i zobaczyłam, że mój oprawca ma całą twarz we krwi. Leżał na posadzce i trzymał się za nos jęcząc z bólu. Krystian obezwładnił go siadając na nim i chwytając go dłonią za gardło.
- Zejdź z niego. - tata mojego chłopaka przemówił najspokojniej jak to możliwe, starając się zapanować nad sytuacją. - czy ktoś mi wyjaśni co tu się stało?
- Dzwoń po policję albo sam zabiję tego skurwiela! - krzyknął Krystian.
- Tobiasz chciał mnie.... - Gardło zawiązało mi się na supeł. Nie byłam w stanie wypowiedzieć tego słowa na głos. Ale nie musiałam bo mój chłopak mnie w tym wyręczył kończąc dobitnie moją wypowiedź.
- ZGWAŁCIĆ! Ten skurwiel chciał ją zgwałcić!
Wzdrygnęłam się na dźwięk tego słowa i ponownie wstrząsnęła mną fala płaczu. Pan Andrzej dobiegł do mnie, przyklęknął i obejmując jedną ręką w ojcowskim uścisku drugą wybrał w telefonie numer policji.
Gliniarze zjawili się szybko i nie ukrywali zaskoczenia bałaganem który zastali. Kiedy już zakuli Tobiasza w kajdanki zwrócili się do nas z prośbą zgłoszenia na komisariat w celu złożenia zeznań. Gdy wyszli z gabinetu wyprowadzając ze sobą Tobiego, Krystian od razu do mnie podbiegł. Nie zdążyłam nawet otrzeć twarzy z łez a on już wciągał mnie w swoje objęcia i tulił do siebie z całych sił. Pod jego czułym dotykiem szybko się uspokoiłam. Kiedy wyczuł, że przestałam już drżeć ze strachu, pomógł mi wstać. Odgarnął mi z twarzy włosy by móc złożyć na moim czole delikatny pocałunek.
- Musimy coś zrobić z tą twoją tendencją do pakowania się w kłopoty. - powiedział.
- Jeśli znasz jakiś sposób to jestem chętna.
- Chodź. Zabiorę cię do domu. - objął mnie w talii i wyprowadził powoli z gabinetu. Widziałam, że wychodząc rzucił ojcu porozumiewawcze spojrzenie.
Szłam do windy ze spuszczoną głową. Czułam na sobie spojrzenia wszystkich pracowników, którzy zapewne słyszeli słowa Krystiana. Było mi wstyd, mimo że nie powinno bo przecież to nie była moja wina. Nigdy nie dałam Tobiemu żadnych sygnałów, które mógłby odczytać jako szansę na związek. Dopiero gdy wyszliśmy z budynku, powiew wiosennego powietrza nieco mnie otrząsnął z szoku. Przypomniałam sobie, że czeka mnie jeszcze wizyta na komisariacie. Nie miałam ochoty relacjonować tego co się wydarzyło, ale miałam świadomość, że jeśli tego nie zrobię Tobiasz pozostanie bezkarny. Krystian wyrwał mnie z zamyślenia otwierając przede mną drzwi samochodu. Niczym w transie zajęłam posłusznie, w milczeniu miejsce pasażera. Utkwiłam wzrok w jakimś punkcie za oknem a gdy poczułam na swoim kolanie dłoń mojego chłopaka, wzdrygnęłam się. Widząc moją reakcję szybko zabrał rękę i spojrzał na mnie przepraszająco.
- Będzie dobrze. Obiecuję. - powiedział ściskając moją dłoń.
- On może cię oskarżyć o pobicie. - stwierdziłam zaskakując samą siebie takimi spostrzeżeniami.
- Nie zrobi tego.
- Skąd ta pewność? - zapytałam kierując na niego swój wzrok.
- Zaufaj mi. Wiem co mówię. - odpowiedział z uśmiechem, głaszcząc pocieszająco mój policzek.
Droga do mieszkania upłynęła nam w przytłaczającym milczeniu. Zastanawiałam się co dawało Krystianowi taką pewność, że Tobiasz go nie zaskarży. Czyżby miał na niego jakiś haczyk?
Weszliśmy do apartamentu. Nic nie mówiąc skierowałam się prosto do łazienki. Potrzebowałam się odświeżyć przed wizytą na policji. Po pierwsze byłam po intensywnym treningu, a po drugie cały czas czułam na sobie ręce i usta Tobiego. Stałam przez chwilę przy umywalce, wpatrując się w swoje odbicie w lustrze. Próbowałam dostrzec w nim coś co podbudowałoby moje poczucie własnej wartości. Czułam się poniżona i brudna. Bałam się, że jeśli nie zmyję z siebie tego uczucia, to Krystian już nigdy mnie nie dotknie i nie spojrzy na mnie z tym swoim błyskiem pożądania w oczach.
Zrzuciłam z siebie ubrania i pozostawiając je na podłodze, weszłam pod prysznic. Odkręciłam wodę a następnie usiadłam na zimnych kafelkach pod strumieniem wylewającym się z deszczownicy. Ukryłam twarz w dłoniach, pozwoliłam emocjom ujść ze mnie wraz z łzami, które w tej chwili stały się źródłem ulgi dla mojej duszy.
W pewnym momencie drzwi kabiny rozsunęły się a do środka wszedł Krystian. Podniosłam na niego wzrok. Był piękny. Wysportowany, z idealnie zarysowanymi mięśniami brzucha, klatki piersiowej i pleców. Przykucnął na przeciw mnie i wyciągnął w moim kierunku dłoń. Po chwili wahania chwyciłam ją a on ostrożnie pomógł mi wstać. Ujął w palce moją twarz i delikatnie uniósł ja do góry, tak bym na niego spojrzała. Tkwiliśmy w tej chwili przez moment, on wwiercał we mnie swoje spojrzenie, a mi wydawało się, że czyta ze mnie jak z otwartej księgi.
- Nie lubię kiedy płaczesz. - powiedział gładząc mój policzek. - Nie pozwalam ci obwiniać się o to, co miało miejsce w gabinecie mojego taty.
Wylał na dłonie odrobinę mojego żelu pod prysznic i stając za mną zaczął mnie myć. Delikatnymi, okrężnymi ruchami przesuwał dłonie od barków, poprzez plecy aż dotarł do moich piersi. Ciepło jego dłoni mieszało się ze spływającą po moim ciele gorącą wodą. Gdy skupił swoją uwagę na moich sutkach, wstrząsnął mną dreszcz a w podbrzuszu wybuchł pożar. Krystian jednak widząc moją reakcję na jego dotyk, zabrał ręce i odsunął się ode mnie. Byłam rozczarowana. Przez chwilę miałam nadzieję, że nie będzie się mnie brzydził po tym co sie stało, ale najwidoczniej pomyliłam się. Zrezygnowana zwiesiłam głowę i zamknęłam oczy. Chciałam pozbyć się upokorzenia i odrzucenia.
- Wyjdź. - rozkazałam.
Spojrzał na mnie zaskoczony i zapytał:
- Ale dlaczego? Zrobiłem coś nie tak?
- Wiedziałam że tak będzie... - urwałam w pół słowa.
- Jak?
- Wiedziałam, że przez to co zrobił Tobiasz nie będziesz już chciał mnie dotykać. Dla ciebie jestem brudna i zepsuta. - powiedziałam to łamiącym się głosem.
Jego twarz wydawała się zdezorientowana. Jakby nie rozumiał mojego toku myślenia.
- O czym ty bredzisz?
Wzruszyłam ramionami nie chcąc rozwodzić się nad swoimi przekonaniami.
- Czy ty myślisz, że już cię nie pożądam?
- Tak. Tak właśnie myślę. - powiedziałam ze złością, patrząc mu prosto w oczy. Szukałam w nich oznak tego, że się mylę.
Wtedy on położył obie swoje dłonie na moich policzkach i odrzekł:
- Zerżnął bym cię tu i teraz, pod tym prysznicem, ale jesteś świeżo po próbie gwałtu. Widziałem w jakiej rozsypce psychicznej jesteś dlatego nie chciałem proponować Ci seksu.
- Ale,ja tego chcę. - odparłam z całym swoim przekonaniem. - Chcę wierzyć, że wydarzenia dzisiejszego dnia nic między nami w zmieniły.
- Dobrze. Pod jednym warunkiem. Powiesz żebym przestał jeśli będzie coś nie tak.
Skinęłam na zgodę głową i niemal natychmiast poczułam jego usta na swoich. Na początku nasz pocałunek był spokojny, wręcz leniwy, ale z każdą chwilą przybierał na intensywności. Gdy oderwał się od moich ust, zaczął składać drobne pocałunki wzdłuż linii mojej twarzy. Przytłaczająco powoli wyznaczał nimi ścieżkę po mojej szyi. Docierając do obojczyka, przygryzł go delikatnie wprawiając tym mój ciało w przyjemne drżenie.
Serce szalało mi w piersi, oddech przyspieszył a receptory w mojej skórze, drażnione krótkim zarostem mojego chłopaka, reagowały na każde muśnięcie gęsią skórką. Przerwał na moment tę grę i patrząc na mnie z błyskiem pożądania w oczach powiedział:
- Stój i nie ruszaj się. Jeśli drgniesz, przestanę. - uśmiechnął się szelmowsko po czym wróciły do swojej gry.
Całował mnie wzdłuż mostka, następnie skupił całą swoją uwagę na jednej piersi. Ssał, lizał i podgryzał sutek a narzucone przez niego powolne tempo było aż bolesne. Jęknęłam z przyjemności gdy wziął w palce drugi skutek i zaczął go uciskać.
-Nie ruszaj się. - wymruczał kierując swoje usta do drugiej piersi.
Skupiłam w sobie całą swoją silną wolę walcząc z pragnieniem poruszenia się, czy choćby zatopienia rąk w gęstych włosach Ktystiana. Nie było to łatwe, zwłaszcza że podniecenie powoli odbierało mi władzę w nogach. Zadrżałam w chwili kiedy jego język znalazł się w moim pępku. Kreślił nim kółka rozpalając moje pożądanie do granic możliwości. Nie byłam w stanie dłużej ustać na nogach, kolana mi się ugięły a on w tym momencie zaprzestał pieszczot.
- Proszę... - wydyszałam.
- O co prosisz skarbie? - bezczelnie droczył się ze mną.
- Proszę... nie przestawaj. - jęknęłam.
- Stój. - nakazał, rozsuwając mi delikatnie nogi.
Uklęknął przede mną. Rękami błądził po moich pośladkach, masując je i ugniatając aż do bólu. Westchnełam cicho a wtedy jego usta znalazły drogę do łechtaczki. Całował moją kobiecość doprowadzając mnie tym do szaleństwa. Narastające w podbrzuszu uczucie przypominało oczekiwanie na fajerwerki w sylwestrową noc. Kreślił językiem kółka na moim guziczku w tej samej chwili wsuwając we mnie palec.
- Mmm.. taka mokra. Dla mnie. - wymruczał unosząc na mnie swój wzrok.
Dyszałam jak w pogoni. Krystian wstał i pocałował mnie. Jego język zdominował moje usta, czułam w nich smak swoich soków. Twarda męskość mojego chłopaka dawała o sobie znać wbijając mi się w udo. Złapał mnie za pośladki i podniósł do góry. Objęłam nogami biodra Krystiana a on nie czekając ani chwili dłużej wszedł we mnie mocno i do końca. Z mojego gardła wyrwał się krzyk. Doznanie było bardzo intensywne. Poruszał się we mnie przypierając mnie do ściany kabiny. Z każdym pchnięciem trafiał w ten idealny punkt doprowadzając mnie na skraj rozkoszy. Spragniona orgazmu w końcu zacisnęłam się na jego penisie a Krystian doszedł chwilę po mnie. Drżeliśmy w mocnym uścisku. Nie chciałam by ta chwila się kończyła.
Niestety czekała nas nieunikniona rzeczywistość, a wraz z nią wizyta na komisariacie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz